امام صادق علیهالسلام :برادران خود را به دو خصلت بیازمایید . اگر آن دو خصلت را داشتند با آنها دوستى کن و گرنه از ایشان دورى کن ، دورى کن ، دورى کن . (آن دو خصلت اینهاست) : پایبندى به خواندن نماز در وقت خود و نیکى کردن به برادران در روزگار سختى و آسایش .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :مؤذّن تا جایى که صدایش مىرسد و نگاهش کار مىکند به همان اندازه آمرزیده مىشود و هر خشک و ترى (جملات) او را تصدیق مىکند و به تعداد هر نفرى که با اذان او نماز بگزارد حسنهاى برایش منظور مىشود .
فقه الرضا علیهالسلام :هرگاه در حال کسب و کار بودى و وقت نماز رسید کسب تو را از نماز باز ندارد ؛ زیرا خداوند مردمى را چنین توصیف کرده و ستودهاست : «مردانى که هیچ تجارت ...» . این مردم کاسب بودند امّا چون گاه نماز مىرسید دست از کسب و کار مىشستند و به نماز بر مىخاستند . مزد و پاداش اینان بیش از کسانى بود که کاسبى نمىکردند و نماز مىخواندند .
امام باقر علیهالسلام :خداوند دوست دارد کسى را که با مردم مزاح و شوخى کند ، اما سخن زشت به زبان نیاورد و نیز کسى را که اندیشهاى یکتاپرست داشته باشد و کسى را که آراسته به صبر باشد و کسى را که به نماز خواندن افتخار کند .
امام صادق علیهالسلام :هرکه درست وضو بگیرد و دو رکعت نماز بگزارد و رکوع و سجود آنها را به طور کامل به جا آورد ، سپس سلام گوید و خداوند عز و جل و رسول خدا را مدح کند و آن گاه حاجتش را بخواهد هر آینه به جا خواهش کرده و هر که به جا طلب خیر و خوبى کند نومید برنگردد .
امام باقر علیهالسلام :مؤمن تا زمانى که به یاد خدا بـاشد ، ایـسـتاده یا نشسته یا خفته ؛ پیوسته در نماز است ؛ خداوند متعال مىفرماید : «آنان که خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو خفته یاد مىکنند ...» .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :هر کس خداوند عز و جل را فرمان برد ، خدا را یاد کردهاست ، هرچند نماز خواندن و روزه گرفتن و قرآن خواندنش اندک باشد .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :هر که زنش وى را بیازارد ، خداوند ، نماز آن زن را قبول نکند و کار نیکش را نپذیرد تا زمانى که به شوهرش کمک کند و او را خشنود سازد ، هر چند آن زن همه عمرش روزه بگیرد ، مرد نیز اگر زن خودرا بیازارد و به او ستم کند همین گناه و عذاب را دارد .
امام صادق علیهالسلام :بر شما باد به رفتن مساجد ؛ زیـرا مـساجد خانههاى خدا در روى زمینند . هر که پاک و پاکیزه وارد آنها شود خداوند او را از گناهانش پاک گرداند و در زمره زائران خود قلمدادش کند . پس ، در مساجد نماز و دعا بسیار بگزارید .
امام على علیهالسلام :نماز همسایه مسجد جز در مسجد پذیرفته نیست ، مگر آن که عذرى داشته باشد یا بیمار باشد . عرض شد : اى امیر المؤمنین ! همسایه مسجد کیست ؟ فرمود : کسى که ندا (ى دعوت به اقامه نماز) را بشنود .
بحار الأنوار :پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم هرگاه مسواک مىزد از عرض مىزد و شبى سه بار مسواک مىزد : یک بار پیش از خواب ، یک بار وقتى که از خواب براى راز و نیاز برمىخاست و یک بار پیش از آن که براى نماز صبح بیرون رود . آن حضرت به سفارش جبرئیل با چوب درخت مسواک ، مسواک مىزد .
امام صادق علیهالسلام :فریب نماز و روزه مردم را نخورید ؛ زیرا آدمى گاه چنان به نماز و روزه خو مىکند که اگر آنها را ترک گوید ، احساس ترس مىکند ، بلکه آنها را به راستگویى و امانتدارى بیازمایید .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :آیــا شما را به چیزى با فضیلتتر از نماز و روزه و صدقه (زکات) آگاه نکنم ؟ آن چیز اصلاح میان مردم است ؛ زیرا تیره شدن رابطه میان مردم مُهلک و دین برانداز است .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :هرچیزى چهرهاى دارد و چهره دین شـما نماز است .
. 19
رسول خدا – صلی الله علیه و آله و سلم – به نماز چگونه علاقه ای داشت؟
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :خداوند ، جلّ ثناؤه ، نور دیده مرا در نماز قرار داد و نماز را محبوب من گردانید ، همچنان که غذا را محبوب گرسنه و آب را محبوب تشنه . (با این تفاوت که) گرسنه هرگاه غذا بخورد سیر مىشود و تشنه هرگاه آب بنوشد سیراب مىشود ، امّا من از نماز سیر نمىشوم .
امام على علیهالسلام :رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلّم شام و غیر شام را بر نماز مقدم نمىداشت و چون وقت نماز مىرسید ، گویى نه خانوادهاى مىشناسد و نه رفیق شفیقى .
امام صادق علیهالسلام :اگر جلو در خانه یکى از شـما جـوى آبـى باشد و روزى پنج بار خود را در آن بشوید آیا چرک و کثافتى بر تن او باقى مىماند ؟ حکایت نماز نیز حکایت جوى آبى است که تمیز و پاکیزه مىکند ؛ هرگاه کسى نمازى بخواند این نماز گناهانش را پاک مىکند مگر گناهى که او را از ایمان به دَر برد و بر آن مداومت ورزد .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلّم :اگر چندان نماز بخوانید که چون چلّه کمان شوید ، و چندان روزه بگیرید که مانند کمان درآیید ، خداوند از شما نپذیرد مگر با پارسایى .